Makiety do Border Town Burning by Dębowa Tarcza

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Pora na kolejny moduł monumentalnej makiety przedstawiającej wzgórza. Dzisiaj już bez dłuższego wstępu; dość obszerne wprowadzenie znalazło się we wczorajszym poście.

Nie mniej jednak, zanim przejdę do zdjęć, parę słów refleksji o zasadach dotyczących rodzajów terenów w Mordheim - kwestia w przypadku wzgórz jak najbardziej aktualna.

Podział terenów na otwarty, trudny, bardzo trudny i nieprzebyty jest dla każdego gracza mordheimowego właściwie oczywisty (złośliwi wskazaliby, że dlatego, iż kwestia ta poruszona jest praktycznie na początku podręcznika, a nawet i poszczególnych suplementów ;)), natomiast czasem odnoszę wrażenie, że jest to jedna z tych reguł gry (podobnie jak np. tzw. All Alone), o których istnieniu wszyscy pamiętają, a mimo to jakoś w praktycznym użyciu się nie pojawiają i w konsekwencji na stole praktycznie zawsze mamy "zerojedynkowy" podział na teren otwarty i nieprzekraczalny.

Doszedłem ostatnio do wniosku (trudno powiedzieć, na ile słusznego, ale zapewne poruszę tę kwestię w klubie i zobaczymy, czy coś się w sprawie ruszy), że przyczyną tego stanu rzeczy jest przede wszystkim brak dokonania między graczami, jeszcze przed bitwą, ustaleń odnośnie rodzajów terenu, a przede wszystkim wskazania, który teren traktujemy ewentualnie jako trudny, bądź bardzo trudny. W trakcie bitwy z reguły albo się o tym zapomina, albo się tego nie robi, gdyż gra już trwa, a nagłe zakwalifikowanie danego terenu np. jako trudny, może być niesprawiedliwe wobec jednego z graczy, a w konsekwencji może nieco namieszać w sytuacji na polu bitwy.

Jaki to wszystko ma związek ze wzgórzami? Po pierwsze taki, że o sprawie przypomniałem sobie właśnie przy okazji wykańczania tych terenów. Po drugie, pomyślałem, że można by dokonać pewnych drobnych ustaleń odnośnie poruszania się po nich. Na ten przykład, o ile trawiaste, bądź ziemne podejścia na wzgórza traktowałbym oczywiście jako teren otwarty, o tyle ewentualne poruszanie się modelu po pochyłym rumowisku skalnym zakwalifikowałbym co najmniej jako poruszanie się po terenie trudnym (czyli z połową ruchu). Sytuacja wg mnie taktycznie dużo ciekawsza niż wspomniane podejście 0-1, czyli po skałkach nie chodzimy, a po trawniku/ziemi latamy z pełną szybkością.

Co tu dużo pisać, jest to temat, który warto mieć na uwadze - do ewentualnego dalszego przemyślenia, a tymczasem zapraszam do obejrzenia zdjęć:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Trzeci z modułów wzgórza, jaki prezentuję, jest największy z całej czwórki. Charakterystycznymi jego cechami są m.in. brak bezpośrednich "podjazdów" na górze (za to jest dużo "tarasów", po których piesze modele mogłyby wejść - oczywiście nie bez trudności, o których pisałem wczoraj ;)) oraz wejście do znajdującej się pod wzgórzem kopalni. Wejście znajduje się na jednym z boków, które przy pełnym złożeniu modułów i tak jest niedostępne, ale w razie potrzeby jest to swego rodzaju "furtka" (dosłownie i w przenośni) do rozmaitych rozwiązań fabularnych w trakcie rozgrywania scenariuszy.

Na dzisiaj to tyle - zapraszam do obejrzenia zdjęć :).

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

By zapewnić ogrowi myśliwemu z poprzedniego posta (i reszcie ferajny zamieszkującej setting Border Town Burning) przestrzeń do działania, pozwolę sobie kontynuować mini-cykl przedstawiające wykonane wspólnym klubowym wysiłkiem (z przeważającą częścią wysiłku Wacława "Pana Ryby") modułowe wzgórze.

Dzisiaj pora na ostatni, czwarty moduł, co nie oznacza, że to koniec cyklu - planuję jeszcze dwie notki na ten temat: w jednej ukaże moduły w komplecie, po złożeniu, a w drugiej - jeszcze ciekawszej (okraszonej fotkami Pana Ryby z wczorajszego spotkania w SDKu): złożone moduły w akcji, w warunkach klubowych.

Przechodząc natomiast do modułu będącego tematem dzisiejszego posta, wbrew pozorom nie jest to najbardziej okazały element cyklu, jaki zostawiłem na deser (przyznam szczerze, że kolejność publikacji była nieco losowa ;)).

Pod względem wielkości jest bodajże drugi od końca (licząc od największych), a jego cechami charakterystycznymi są m.in. skaliste zbocze, ze ścieżką wiodącą ze szczytu do podnóża, oraz wykończenia na krawędziach modułu w postaci łuków i zabitych dechami wejść, przypuszczalnie do kopalni.

Na marginesie dodam, że ilekroć patrzę na te ostatnie, przypomina mi się scenariusz do BTB pt. "Horrors of the underground" (a poniekąd również scenariusze z cyklu "The Lost Mines of Khrazi Drudd" z suplementu "Nemesis Crown", stanowiące poniekąd pierwowzór "horrorów" ;)).

Nie marudząc dalej, zapraszam do obejrzenia zdjęć:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

W poprzednich postach z cyklu przedstawiłem szanownym czytelnikom cztery moduły wzgórz do BTB - w dniu dzisiejszym pora natomiast przedstawić, jak wyglądają po połączeniu w jedną całość w ustawieniu standardowym, czyli okrągłym (a nie jest to jedyna kombinacja ich połączenia).

Od razu uprzedzam, że będzie jeszcze jeden post w tym cyklu - ze zdjęciami wykonanymi w klubie przez Wacława "Pana Rybę", gdy tylko otrzymam od niego dodatkowe fotki. Będą przedstawiały m.in. moduły ułożone w innych kombinacjach oraz w otoczeniu niektórych innych makiet do BTB.

Tymczasem prezentuję poniżej dotychczasowe zdjęcia połączonych modułów:

I jeszcze jako "Post scriptum" tematu "wzgórz modułowych" kilka zdjęć z SDKu, gdzie te makiety obecnie się znajdują:

Więcej zdjęć przedstawiających "Modułowe wzgórza" oraz inne makiety klubowe możecie znaleźć m.in. w galeriach zdjęć z cotygodniowych spotkań.

Wracam do uzupełniania zaległości w klubowym temacie makietowym... muszę wreszcie wyjść na prostą z tą aktualnością publikacji Wink

...

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

W ostatnich dniach wznowiłem kilka projektów makietowych - w przeważającej części są to makiety wykonane przez innych klubowiczów (głównie Dwalthrima), następnie malowane i wykończone przeze mnie. Na celownik wziąłem przede wszystkim makiety do Border Town Burning, które przydadzą się od razu, w trwającej obecnie w naszym klubie kampanii.

W pierwszej kolejności publikuję zdjęcia terenu, który stanowić będzie nieco nieoczekiwane i nieplanowane uzupełnienie serii zimowych makiet, które prezentowałem na blogu dobrych parę miesięcy temu. Tym razem jest to pokryte śniegiem rumowisko skalne - jednak w odróżnieniu od większości dotychczas ukazanych ośnieżonych skał tym razem ma to być teren dostępny dla figurek, "grywalny" (traktowany jednakże jako trudny, a kto wie - może i bardzo trudny?), a nie tylko nieprzekraczalna barykada i zasłona linii wzroku.

Tak wyglądała makieta w stanie surowym, w jakim przekazał mi ją Dwalthrim:

Pierwszą czynnością, jaką podjąłem, było oczywiście pokrycie makiety gruntem, a następnie czarnym podkładem - na szybko, sprejem z puszki.

Następnie malowanie - dwuetapowe: najpierw ziemia, potem skały. Na każdy z elementów po kilka warstw farby - od odcieni ciemniejszych, do najjaśniejszych.

Przedostatni etap - posypki. Bez szaleństw - w końcu makieta ma przedstawiać raczej niegościnny, zimowy teren. Ot, kilka kępek zwiędłej, zżółkłej trawy, jakieś krzaczki.

Ostatnią czynnością było oczywiście pokrycie makiety śniegiem. O samym tym procesie, dokumentowanym fotograficznie krok po kroku, napiszę nieco więcej już wkrótce - wreszcie zebrałem się do przygotowania tutorialu :).

Tymczasem zapraszam do obejrzenia zdjęć gotowego elementu terenu (z krasnoludzkim inżynierem, który ma ukazać skalę zjawiska):

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Tytuł tego posta brzmi jak pleonazm, ale wbrew pozorom w świecie bitewniakowych makiet tak nie jest. W końcu na porządku dziennym są skały styrodurowe, skały gipsowe, skały-z-kory-sosnowej, czy cholera wie jakie jeszcze skały...

Te natomiast są z najprawdziwszego kamienia i to nie byle jakiego, ale przywiezionego przez tatę Dwalthrima bodajże z Mongolii (klimaty "Border Town Burning" pełną gębą)... zaiste "kamienne skały"!

Skoro już o Staśku "Dwalthrimie" mowa, należy zacząć od tego, że on jest twórcą serii trzech makiet, które dzisiaj i w najbliższych dniach przedstawię na blogu.

Do mnie trafiły - standardowo - do wykończenia, w stanie surowym. Wykonanie, jak to w przypadku Staśka bywa, mocarne i pancerne - wszystko posklejane, jak to nasz klubowy kolega mawia: "na constans", czyli można tym rzucać (i zapewne zabić, ale nie próbowałem), a się nie rozpadnie.

W pierwszym odruchu, gdy te elementy terenu trafiły do mnie, chciałem standardowo przejechać całość czarnym podkładem i pomalować jak każdą inną makietę. Przyznam jednak, że gdy przyjrzałem się tym kamieniom, wspomniałem fakt, że przyjechały do nas całkiem konkretny kawał drogi, uznałem, że szkoda będzie wykańczać tę dość niestandardową makietę w całkiem standardowy sposób...

Zaryzykowałem zatem swoisty eksperyment polegający na pomalowaniu podstawek (uprzednio przeze mnie wzmocnionych dodatkowymi warstwami wikolu, piachu i... zlepionej wikolem ziemi ogrodowej), przy jednoczesnym pozostawieniu kamieni w stanie surowym.

Oczywiście, na zakończenie, standardowo, posypki, roślinki, drzewka i te sprawy.

Jak to wyszło, oceńcie sami (jak to z reguły bywa, zaczynam od makiety "najmniej okazałej") - foty średniawe, ale na szczęście nowe stanowisko fotograficzne, z nowym aparatem na czele, już za pasem:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Nie bez sporej satysfakcji rozpoczynam na "Hakostwie" kolejny rok - oby okazał się jeszcze bardziej owocny i bogaty w twórczość hobbystyczną ;)!

Kontynuuję cykl "kamiennych skał" - makiet wykonanych przez Dwalthrima, a wykończonych przeze mnie, oczywiście przeznaczonych do naszych klubowych gier (przede wszystkim do naszej obecnie trwającej kampanii Mordheim (a ściślej rzecz biorąc: Border Town Burning).

Tym razem makieta nieco większa, cięższa i bardziej grywalna - coś w stylu dwóch, blisko siebie położonych skupisk skał, z przejściami pomiędzy i pod nimi. Same "skały" oczywiście w stanie surowym (choć pokryłem je gruntem, celem zabezpieczenia i lekkiego "wyciągnięcia" kolorów. Podstawka wzmocniona i malowana, wzbogacona "zieleniną".

Zapraszam do obejrzenia zdjęć, a w najbliższych dniach kolejna, trzecia i ostatnia makieta z cyklu.

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Bez zbędnych przerw w publikacji prezentuję dzisiaj trzecią z "kamiennych makiet". Pomijając fakt, że jest największa i najokazalsza za całej trójki, jest to też jedna z najcięższych makiet, jakie kiedykolwiek miałem w ręku - bije na głowę (a raczej: na wagę) nawet tereny wielkokrotnie większe, które wszakże z reguły powstają z materiałów leciutkich, jak styrodur, pianka pod panele itp.

Twórcą tej makiety również jest - powtórzę dla porządku, choć i tak wiadomo - Dwalthrim. W zamyśle jej twórcy miała być to leśna świątynia/kapliczka Taala...
...mam jednak nadzieję, że autor oryginału nie będzie miał mi za złe pewnych drobnych zmian w ostatecznym wykończeniu.

Największą zmianą jest chyba zrezygnowanie z długiego, wysokiego kamienia - czegoś w kształcie iglicy - który wznosił się na środku, ale niestety ułamał jeszcze zanim do mnie dotarł. Jako że wystawał dość znacznie ponad bryłę tego elementu terenu, uznałem, że nawet po solidnym ponownym przymocowaniu ryzyko ułamania się (zwłaszcza przy tej wadze elementów) będzie sporo. No i druga sprawa: ta iglica zwyczajnie przeszkadzałaby w transporcie i przechowywaniu w SDKu (nie można by było położyć żadnej makiety na wierzchu - a z racji sporej masy ta skała po prostu musi być na samym dnie szafy).

Z pozostałych zmian należałoby wskazać rezygnację (przynajmniej chwilową) z miejsca po ognisku i czachy jelenia przy "wejściu" do kamiennego kręgu. Te elementy jednak można dodać w każdej chwili - problemu być nie powinno. Można również uzupełnić ten teren o jeszcze inne detale - kilka pomysłów i garść bitsów jest :). "Zieleniny" natomiast nie żałowałem, choć równocześnie też starałem się nie przesadzać z jej ilością - wydaje mi się, że chyba mi się to udało, ale oceńcie sami.

A tymczasem zachęcam do obejrzenia zdjęć:

Skavenblight na blogu Hakostwo wrote:

Na koniec roku tym razem makiety zamiast figurek. Nawet ode mnie Wink

Jakiś czas temu przejęliśmy do domu trochę makiet z BtB do wykończenia, w tym trzy domki od Vercy'ego (trzeci będzie za jakiś czas oddzielnie, bo różni się stylem od tych). Vercy zbudował chatki jak zwykle bardzo fajne. Brakowało im trochę okien, ale te bez problemu dorobiłam. Wprawdzie zamknięte, ale te domki nie mają być grywalne, jak w Mordheim - impulsem do ich stworzenia był chyba głównie scenariusz "Traces to emprise", gdzie domki są tylko po to, by zaznaczyć miejsca pobytu wieśniaków do przesłuchania Wink

Dotąd używaliśmy ruin z Mordheim, ale są trochę zbyt okazałe i zbyt miejskie dla tego scenariusza.

Najważniejsza sprawa - strzecha. Vercy zrobił ją z ręcznika, co na większe powierzchnie jest świetnym rozwiązaniem. Na mniejsze Tomek ostatnio testował pakuły i na pewno pochwali się efektem za jakiś czas, gdy jego praca zostanie skończona. W przypadku dużych dachów trzeba pamiętać, by strzechę przyklejać do szkieletu dachu (te są chyba z patyczków laryngologicznych) na całej długości i porządnie, bo niestety ma tendencję do zapadania się. Chatki mogą mieć delikatnie zapadnięte dachy, ale bez przesady. Vercy był sceptycznie nastawiony do usztywniania ręcznika wodą z wikolem, ale na szczęście poszło nam to dobrze. Malowanie przebiegało jak zwykle, poza dachem, którego nie podkładowałam na czarno, tylko na brąz.

Całe wykończenie to standard - posypki i trochę pigmentów. Kępki długiej trawy były robione przez Tomka i Wacława elektryzatorem do trawki podczas jednego z wieczorów makietowych. Efekt końcowy jest chyba fajny, mam nadzieję, że Vercy dorobi jeszcze cztery domki, by ich liczba do scenariusza przynajmniej na jeden stół była wystarczająca.

Zapraszam do obejrzenia Smile

Skavenblight na blogu Hakostwo wrote:

Ta makieta różni się nieco stylem od poprzednich dwóch, dlatego wylądowała tu oddzielnie. Zbudował ją również Vercy, została mu gdzieś w warsztacie niedokończona i przyniósł do klubu przy okazji tamtych chatek. Nazwałam ją "chińską chatką" z powodu dachu. Domek wygląda może troszkę absurdalnie... zwłaszcza jeśli chodzi o proporcje. Nadaje się dla średniej wielkości krasnoluda. No, ale mieszkańcy Cathayu nie są przecież wysocy Wink

Myślę, że mimo nieco zabawnego wyglądu makieta jest zrobiona trwale i porządnie, więc w klubie będzie długo służyć.

Zaczynając od góry - dach jest z tektury falistej, ale usztywniłam go kilka razy wodą z wikolem. W jednym miejscu niestety się trochę zapadł, ale dziura w dachu raczej się zdarza w rejonach często atakowanych przez różne kataklizmy i Chaos. Ściany nie były zmieniane poza tym, że wycięłam okna i zrobiłam obramowanie oraz parapety. Dom bez żadnych okien wyglądałby trochę dziwnie. Wycięcie nie było problemem, bo budulcem jest znana i lubiana przez wszystkich pianka pod panele.

Wykończenie to standard, tak samo jak przy poprzednich chatkach - mech, posypki, trawka i pigmenty (chyba zacznę ich używać częściej do makiet), a na deser kępki dłuższej trawy, bo Tomek z Wacławem zrobili ilość hurtową. Zapraszam do obejrzenia Smile

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Po parotygodniowym przestoju przystąpiłem ponownie do prac makietowych - jak to ostatnimi czasy bywa, głównie o charakterze wykończeniowo-malarskim.

Makieta, którą chciałbym dzisiaj zaprezentować, to wykonana przez Dwalthrima, a wykończona oraz pomalowana przeze mnie (z pomocą Skavenblight) lekko zrujnowana, opuszczona, drewniana strażnica.

Jak to w przypadku mającej już długą tradycję współpracy z Dwalthrimem bywa, element terenu trafił do mnie w stanie surowym, lekko przykurzonym po długim pobycie w zakamarkach warsztatu w "kołchozie komorowskim".

Wykonanie jak zawsze mega solidne, z czego Dwalthrim zresztą słynie - tą makietą można rzucać w ściany (czego jednakże po ukończeniu prac nad nią wolałbym już nie robić ;)) i się nie rozleci.

Moja część prac nad tym elementem terenu przebiegała następująco: po pierwsze, przyklejenie szeregu detali, od czaszek, tarcz i skrzynek, aż po strzechę (z pakuł lnianych), po drugie, zagruntowanie i zapodkładowanie całości, po trzecie, malowanie, po czwarte, posypki i inne szczególiki, które dodaje się po malowaniu.

Troszkę to wszystko trwało, ale wydaje mi się, że było warto. Tego typu makiety w klubie jeszcze nie mieliśmy, a nada się doskonale do wszelkich settingów rozgrywających się w dziczy, od EiF, aż po BTB.

Co ważniejsze, strażnica jest prawdziwie grywalna - wejścia od frontu oraz z rozwalonego narożnika, możliwość schowania się w środku, pomiędzy przeszkodami oraz obrona w wieży oraz drewnianych "pomostach" wzdłuż palisady. Krótko mówiąc: może być ciekawie.

Już bez dalszych wstępów, zapraszam do obejrzenia zdjęć:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

Sporo czasu upłynęło już od mojego ostatniego posta - niestety ostatnich parę tygodni nie było pod względem czasowym zbyt sprzyjających dla uskuteczniania przeze mnie działalności hobbystycznej. Owszem, coś tam starałem się dłubać, choćby w postaci żelaznego minimum "pół godziny dzienne" i nawet pewne efekty są (i będą), ale gdyby nie aktywność Skavenblight nasz blog zapewne świeciłby pustkami.

Na szczęście jednak pustek nie ma, a ja powracam z - a jakże - kolejną makietą powstałą do maglowanego przez nasz klub mordheimowego suplementu Border Town Burning.

W tym miejscu ważna uwaga: jak to bywa w przypadku sporej części makiet klubowych, trafiła ona do mnie na ostatnim etapie pracy, do domalowania i wykończenia. Pomysł, wykonanie i wstępne malowanie zostały zrealizowane przez Wacława "Pana Rybę", który nieraz zasłużył się już w klubowych pracach makietowych (przykład: modułowe wzgórza). Ostatnie etapy, czyli poprawki malarskie, ostatnie warstwy farby, posypki itp. - jednym słowem: sama końcówka i wisienki na torcie - to dopiero moja robota.

Jak wskazuje sam tytuł posta, makieta jest de facto "prototypem" całej serii jurt, które mają stanowić kompletne obozowisko, a wręcz małą wioskę Maruderów Chaosu, względnie innych barbarzyńskich mieszkańców ziem, na których toczy się akcja gry w BTB. Od razu też napiszę, że kolejne jurty - jeszcze bardziej wyszukane i opatrzone detalami - już powstały - jest cały spory komplet, na razie jeszcze niewykończony, ale wstępnie już "przetestowany" na stole w SDKu (skąd makiety te zapewne wkrótce zabiorę do wykończenia).

Inicjatywa Pana Ryby po raz kolejny okazała się strzałem w dziesiątkę. Makiet przedstawiających skały, drzewa itp. mamy już naprawdę sporo (a trochę pewnie jeszcze dojdzie, gdy wykończymy wszelkie WiPy, których szkoda teraz porzucać), natomiast szeroko rozumianych "budynków" pozamiejskich, mamy do tej pory niewiele - ostatnio dopiero sytuację zmieniła nieco "zrujnowana strażnica", a jeszcze wcześniej "kathajskie domki" (tu oraz tu).

Odnośnie malowania i wykończenia, to też swego rodzaju "prototyp" całej serii. Będę musiał z Panem Rybą dokładnie przedyskutować, w jakim kierunku pójść przy okazji kolejnych jurt. Pierwsze i najważniejsze pytanie: czy idziemy w kierunku zimowym, mniej lub bardziej zaśnieżonym, czy też w kierunku bardziej "ciepło-letnim", czytaj: barbarzyńcy przenieśli się na południe.

Na zakończenie dodam jeszcze, że zarówno ta jurta, jak i kolejne, zostały przez Pana Rybę z solidnością zahaczającą wręcz o pancerność. Gruby MDF, gruba tkanina na powierzchnię jurt, wikol, piach, mocne kleje - idealna konstrukcja na wymagające warunki klubowe.

Poniżej zdjęcia, do których obejrzenia zapraszam. Na niektórych znajduje się Norse Shaman z BTB, dla ukazania skali zjawiska:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

W kwestii renowacji makiet do klubu ostatnio nieco zwolniłem (niedobrze, bo do wykończenia pozostały mi jeszcze min. 3 kartony makiet :P), co jednak nie oznacza, że nic się nie dzieje w temacie. Ostatnio do SDKu trafiło bowiem całe pudełko z pomalowanymi przeze mnie i wykończonymi (w sensie: "opanierowanymi posypkami") fragmentami "modułowych" murków do układania w dowolnych kombinacjach.

"Moduły" (czy raczej: "mini-moduliki"), które planuję przedstawić w ramach rozpoczynającego się właśnie cyklu to żywiczne odlewy, które od wieków zalegały w SDK (de facto dostaliśmy je "w spadku" po po poprzedniej ekipie).

Wreszcie również i one doczekały się uwagi z mojej strony. Proces renowacji przebiegał standardowo, czyli po pierwsze zapaćkanie podstawek piaskiem i żwirkiem, po drugie czarny podkład (z puszki ze spray'em, by było szybciej), po trzecie malowanie, po czwarte posypki. Prawdopodobnie będzie jeszcze "po piąte", czyli bezbarwny lakier matowy.

Na pierwszy ogień przedstawiam cztery "moduliki" przedstawiające długie odcinki proste:

Kapitan Hak na blogu Hakostwo wrote:

W drugim odcinku cyklu przedstawiającego małe, "odnowione" na klubowe potrzeby moduły murków, przeznaczone głównie do rozgrywek w mordheimowych settingach BTB i EiF, przedstawiam fotki odcinków łukowatych ( 1/4 okręgu).