Witam wszystkich!
Wraz z kumplami postanowiliśmy zrobić raport z jednej z naszych wieloosobowych potyczek. Z góry przepraszam za jakość zdjęć. Obiecuję, że następnym razem wymienimy toster którym robiliśmy zdjęcia na aparat;)
Wprowadzenie
Wieść gminna niesie, że w niewielkim rolniczym miasteczku Shlamheim okoliczne mniszki Shallai ukryły niemałe kosztowności. Najzacniejsze bandy z okolicy wyruszyły więc do ruin miasteczka aby przechwycić legendarny skarb ukryty w niegdyś świętym źródle.
Mapa
Cztery wsławione w bojach bandy stoczyły zażartą potyczkę na ulicach zrujnowanego miasteczka Shlamheim. Skaveni z klanu Pestilens, Zbrojni z Middenlandu, Krasnoludy z Gór Krańca Świata oraz Mroczne Elfy z Naggaroth. Poszukiwaczy przygód do miasteczka zwabiła plotka o niezmierzonych bogactwach ukrytych w świętej fontannie Shallyi .
Rozstawienie
Zbrojni z Middenlandu zaatakowali z południa, Skaveny z zachodu, Mroczne Elfy ze wschodu a Krasnoludy z północy.



Banda Middenlandu ruszyła w kierunku źródła w nadziei na szybkie wyłowienie skarbów. Pozostałe bandy nie próżnowały. Skaveni podstępnie ruszyli orężna drogą aby zajść głupie człeczyny od flanki, a Elfy z Nagaroth zajęły dogodne pozycje strzeleckie w zrujnowanym budynku. Krasnoludy zaś mozolnie zbliżały się do bramy miejskiej.
W następnej rundzie krewniak z Middenheim otrzymał śmiertelną ranę zadaną przez bełt z kuszy egzekutora. Wtedy jeszcze ludzie nie wiedzieli że śmiertelny krąg zacieśnia się w okól nich.
Nieco później Middenheimczycy próbują wyłowić kosztowności z głębin niegdyś świętej sadzawki. Udaje się to ulrykańskiemu kapłanowi. W międzyczasie od ostrzału z elfich kusz ginie pies bojwy a harpie zajmują dogodne pozycje do ataku na krasnoludzkich strzelców.



Wkrótce skaveni realizują chytry plan swego pana. Dwójka czcicieli zarazy szarżuje na Ołowiomiotacza powalając go, a w następnej rundzie wyłączając go z akcji.



W międzyczasie salwa krasnoludzkich strzelców zabija jedną harpię, a krasnoludzki inżynier wyłącza z akcji elfiego zwiadowcę.



Desperacka Kontr szarża Middenheimczyków przynosi i m tylko szybką i bolesną śmierć z rąk wyposażonego w kadzielnice zarazy skavenskiego bohatera.



W tym samym czasie, po drugiej stronie rynku harpie szaleńczo atakują krasnoludzkich strzelców w rezultacie wyłączając ich z akcji. Mroczni zaś przypuszczają szturm na middenlandzką flankę.



Po drugiej stronie stołu swe ostrza skrzyżują bezlitosny elfi egzekutor z ulrykańskim pierworodnym. W rezultacie wyznawca Ulryka otrzymuje jedna ranę.



Zbrojni w desperacji zaszarżują na próbującego wyłowić kosztowności kranoludzkiego Tana. Khazad wyciąga z za pazuchy pistolet i wyłącza z akcji jednego z napastników. Cios włóczni przebija się przez gromlilową zbroję krasnoluda zadając mu ranę, a ten w ripoście wyłącza z akcji psa bojowego i oszołamia jednego z włóczników.



Skaveńscy wojownicy ruszyli ku elfom w swej żądzy zniszczenia, lecz powstrzymał ich piekielny wrzask elfiej wieszczki. Jedynie mnich zarazy powstrzymał się od ucieczki poza pole bitwy.




Magia nie powstrzymała jednak szczuroludzi na długo.Horda skavenów rzuciła się na elfiego szlachcica i korsarza którzy postanowili salwować się ucieczką. Zostali niestety chyżo pochwyceni przez skaveńskich wojaków. Mnich zarazy spopielił swym magicznym ostrzem „Palibrodą” elfiego niewolnika a egzekutor precyzyjnym cięciem wyłącza z akcji kapitana middenheimczyków.



Kontra Khazadów z zabójcą na czele spowodowała szybką i bolesną śmierć plugawych harpii a ponieważ czas naglił potyczka zakończyła się bez wyłonienia zwycięscy…



Wielkimi przegranymi okazali się Middenheimczycy którzy stracili większość swych sił w tym krewniaka . Egzekutor mrocznych elfów wpadł w skaveńską niewolę a krasnoludzcy strzelcy zmarli od ran zadanych przez harpie. Rogaty szczur pobłogosławił swym wybrańcom a szczuroludzie mogli chichocząc posilać się ludzkim i krasnoludzkim truchłem.
Podsumowanie
Nie był to dobry dzień dla cywilizowanych ludów, ale kto wie może przy następnym spotkaniu Sigmar pobłogosławi swym wyznawcą a sprawiedliwości stanie się zadość? A może siły chaosu znowu zatriumfują rozkładając praworządność na łopatki? Wszystko rozstrzygnie się w następnej potyczce…

i dalej chichoczą
fajnie napisany raport jak na toster to nawet, nawet

No proszę. To w Chrzanowie też grają w Warheim FS

Fajny raport

Moja Babka pohazila z Chrzanowa

(pisownia własna )

Dzięki! Dzisiaj Chrzanów jutro reszta świata;)

Gramy, gramy w Chrzanowie

Jak dobrze pójdzie to niedługo przypuścimy szturm na Katowice

Zapraszamy!

Diakon Zarazy Plagrsnik medytował w swoim namiocie przed wizerunkiem Rogatego Szczura, gdy nagle poczuł na swoim ramieniu czyjąś dłoń. W panice nerwowo odwrócił się by uniknąć ciosu.
- Już czas panie-panie. – rzekł Mnich Zarazy.
- Głupcze! Nie widzisz, że medytuje! – pisnął gniewnie , lecz z ulgą Diakon.
- Wybacz o potężny-potężny! – wyjąkał sługa.
- Przygotuj braci do rytuału i zejdź mi z oczu-oczu!
Sługa przytaknął i wyszedł. Diakon jeszcze raz odetchnął z ulgą, wdychając kojący dla niego zapach kadzidła. – Uff… nie-nie zabójca, muszę-muszę być czujny – pomyślał – oni zazdrośni, Rogaty Szczur pobłogosławił mnie, Plagrsnika! Oni słabi-słabi! Chwała! Chwała! Rogatemu Szczurowi. – Dokończył recytować wersy Księgi Cierpienia, a następnie wstał, zabrał swój kostur i wyszedł na zewnątrz.
W powietrzu oprócz zapachu zgnilizny i kadzielnic było czuć niezwykłe podniecenie wśród podwładnych Diakona Zarazy. Piskliwy śmiech mieszał się z recytowanymi na głos wersetami Liturgus Infectus. Spowodowane było to uprowadzeniem niezwykle potężnego wojownika mrocznych elfów, który został pojmany po ostatniej potyczce. Diakon widział jak jednym precyzyjnym ciosem powalił Pierworodnego . Jednak chwilę później elf widząc oszalałego Mnicha Zarazy, który biegł w jego stronę, spanikował i zrejterował. Lecz ogarnięty żądzą krwi skaven zdążył go dopaść.
- tchórzliwy i głupi-głupi elf – pomyślał piszcząc radośnie Diakon, - taka ofiara spodoba-spodoba się Panu…
Kilometr dalej od obozowiska, skaveny przystąpiły do plugawego rytuału, by złożyć niewiernego nieszczęśnika ku uciesze swego bóstwa. Za ołtarz posłużył płaski głaz, na którym został, położony nafaszerowany narkotykami i różnymi miksturami elf, a od północy i zachodu miejsce te otaczał las . Diakon recytował świętą księgę unosząc ręce ku niebu. Czciciele powtarzali za nim święte wersy, Liturgus Infectus wpadając w trans. Kapłan Rogatego Szczura chwycił za sztylet by zakończyć krwawy rytuał, gdy nagle Szczury Zarazy zaczęły złowrogo piszczeć i odwróciły się w stronę lasu. Nagle wyleciały bełt z kuszy, który utkwił w udzie Kadzielnika, lecz ten nie wzruszony skoczył przed swoim panem, wymachując kadzielnicą by uchronić go przed możliwym atakiem. Adepci zaczęli szukać schronienia, krzycząc w panice:
– Duchy-duchy! Uciekać-Uciekać!
Przed ołtarzem został tylko Diakon wraz Mnichem i Kadzielnikiem oraz Szczury Zarazy. Po chwili nastała głucha cisza.
- głupie-głupie tchórze! Jak mogli uciec-uciec? Dowódca tak-tak może, ale nie oni! - pomyślał Plagrsnik – co robić-robić? – Spojrzał na ranne udo Kadzielnika, a na nim wbity bełt – to nie duchy, mroczne cherlawe elfy . – stwierdził.
– Ej wy! plugawe pokraki! Jesteście otoczeni! – zawył ktoś z lasu – Przyszliśmy tu po naszego towarzysza!
Po tych słowach Diakon powoli tracił pewność siebie, nie wiedział co zrobić, stał nieruchomy niczym posąg z kamienia, lecz po chwili wpadła mu pewna myśl, wtem rzekł:
- Zostańcie tutaj-tutaj, sprowadzę pomoc. – i zaczął powoli wycofywać się. Miał już się odwrócić na pięcie i uciec, lecz usłyszał.
- Dobra! Trzymaj swoje szczury na smyczy i nie ruszać się!
Skaveny zaczęły nerwowo piszczeć, przygotowując się do możliwego starcia. Po minucie ukazała im się zbrojna kompania mrocznych elfów, na której czele stał pewien szlachcic. Nie wyglądali najlepiej, byli brudni i wycieńczeni po ostatniej potyczce. Widząc to czciciele zarazy zaczęli powoli wychodzić z kryjówek.
Szlachcic widząc, że sytuacja się nieco uspokoiła rzekł - Jestem …
Przerwał mu Diakon – Jak śmiesz kundlu zakłócać nasz-nasz święty rytuał! Rogaty Pan ześle na was zgubę-zgubę! Zab..!
- Poczekaj pokrako! Mam propozycję nie do odrzucenia! – krzyknął kapitan elfów – zapłacę okup za naszego towarzysza! – cisza – dam 50 sztuk złota!
Wszystkie skaveny patrzyły na swojego pana, czekając na komendę by zmasakrować zuchwałe elfy. Jednak Diakon miał inny pomysł. Nadarzyła się świetna okazja na łatwy zarobek. Miał wielkie ambicje, wielkie plany, a do tego potrzebował złota, by opłacać chciwych urzędników Imperium.
Diakon, ku zdziwieniu swoich podwładnych odpowiedział – 100 !
– 75 złotych koron plus magiczny amulet. – krzyknął szlachcic.
- Dobra – rzekł Plagrsnik – tylko szybko-szybko!
Szlachcic rzucił pod nogi Diakona grubą sakiewkę oraz magiczny talizman. Po przeliczeniu złota Diakon kiwnął głową na znak, że wszystko się zgadza. Elfy zgarnęły otumanionego Egzekutora, a następnie cała kampania mrocznych elfów zniknęła w lesie.
Nie minęło kilka chwil, gdy jeden z Czcicieli Zarazy pisnął:
- Brak ofiary, to zły-zły znak! Rogaty Szczur ześle na nas karę-karę! – wskazując na Diakona - Bądź-bądź prze…
Plagrsnik krzyknął – ZABIĆ-ZABIĆ !!! – ledwo minęła sekunda, a głowa czciciela została roztrzaskana przez bijak kadzielnicy. Nastała głucha cisza.
- Ofiara została złożona. – rzekł Diakon Zarazy patrząc na swoich przerażonych współbraci. Nikt już nie miał odwagi powiedzieć cokolwiek. Odchodząc podrzucał zadowolony sakiewkę, a za plecami było słychać przerażające odgłosy pożeranych zwłok.

Minęły dwa tygodnie od ostatnich wydarzeń. Plagrsnik wraz ze swoją świtą czekał niecierpliwie w kanałach na swojego informatora. Wymiana jeńca na złoto okazała się sprytnym posunięciem. Udało mu się kupić wysokiego rangą urzędnika Imperium. Diakon zaczął powoli wcielać w życie swój plan – awans na jednego z Lordów Plagi.
- Głupie-głupie ludziki! – pomyślał – ileż można czekać? – z nudów rozglądał się na prawo i lewo, by podpatrzyć co robią jego towarzysze. Mnich oddał się lekturze Księgi Cierpienia, a Czciciele Zarazy byli pochłonięci konsumpcją zabitego przed chwilą człowieka. Nagle uniosło się z dala echo kroków. Skaveny zamarły i po cichu zajęli pozycje. Kilka sekund później widać było kontury postaci niosącej w prawej ręce latarnie. Plagrsnik rozpoznał spasioną sylwetkę człowieka, był to jego informator – Klaus Burgman. Oprócz odgłosów jego kroków było słychać głośne sapanie. Wszystkie skaveny ukryte przypatrywały się mu, nie jeden miał ochotę rzucić się na otyłego człowieka by pożreć go żywcem. Drepcząc, Klaus nagle usłyszał plusk wody, zatrzymał się i zaczął nerwowo rozglądać się. Gdy odwrócił się z powrotem, niespodziewanie pojawiła się przed nim niska zakapturzona postać. Człowiek o mało nie wyzionął ducha, lecz wziął kilka głębszych oddechów i po chwili uspokoił się.
- Co masz dla mnie-mnie… człowieku? – szepnęła zakapturzona postać.
- Ależ mnie wystraszył, nie rób tego więcej, dobra?? – cisza – A no tak, ten tego, jutro Middenheimczycy mają się udać do bogatszej dzielnicy Krenau w celu odzyskania dóbr po pożarze. Ponoć dobra są nie tknięte, więc pewnie się nachapiesz hehe.
- Dobrze – odpowiedział, a następnie wyciągnął dłoń ku człowiekowi. Trzymał w niej sakiewkę pełną złota.
- Dziękuję, o szczodry panocku! – Klaus wyciągnął dłoń po zapłatę ujrzał w pełnym świetle rękę, tajemniczej postaci. Była pełna brudnych i pokrwawionych bandaży oraz zaropiałych śmierdzących ran. Zrobiło mu się słabo, ale przełamał się i odebrał swoją zapłatę. – Jak to mawiają „pieniądz nie śmierdzi”, co nie?
Człowiek miał już odejść gdy zauważył martwe truchło, przyglądnął się mu i zapytał:
- To wasza sprawka? – Zakapturzona postać nie odezwała się – ehh… muszę rozwiesić kolejne ogłoszenie. Drugi szczurołap w tym tygodniu.


Misja: Okupacja
Klan Pestilens vs Zbrojni z Middenheim

Diakon Zarazy czekając na powrót zwiadowcy, rozpoczął plugawe nabożeństwo na cześć Rogatego Szczura. Czciciele słuchając wypaczonych kazań wpadali w trans i błogie, jak dla nich, uniesienie. Po godzinie w oddali było widać gońca.
- Już są, już są! – pisnął zwiadowca – idą-idą od północy!
- Zająć pozycje! Szybko-szybko! – krzyknął podekscytowany Plagrsnik – za Rogatego Szczura! Szybko-szybko! Zabić-zabić człowieków!


Zbrojni z Middenheim wkroczyli do bogatszej dzielnicy Krenau od północy i podzielili się na dwie grupy. Pierwsza była prowadzona przez Pierworodnego, który był wspierany przez Kapłana oraz Kupca. Drugą grupę reprezentował Wybrany Syn wraz z Krewniakiem, Zbrojnymi oraz Ogrem Miotaczem Ołowiu. Skaveny zajęły pozycję od południa i podobnie jak ludzie, podzielili się na dwie drużyny. W pierwszej Diakon Zarazy przewodził Czcicielom Zarazy, a druga zaś była prowadzona przez Mnicha Zarazy w towarzystwie Kadzielnika i Łowcy Niewolników. Obie drużyny ruszyły przed siebie. Klan Pestilens szybko-szybko zajął dwa budynki, ludzie z kolei, jeden w którym się okopali czekając na dalsze rozkazy Pierworodnego. W tym czasie, Kapłan lewą dłonią chwycił za medalion z wizerunkiem wilka, a prawą wzniósł młot ku niebu w modlitwie do swego bóstwa. Ulryk usłyszał wzruszającą modlitwę i obdarzył swego kapłana aurą zimna.
Czciciele Zarazy widząc samotnego Kapłana, ruszyli na niego śpiewając plugawe hymny ku czci Rogatego Szczura. Diakon Zarazy piszczał głośno, by trzymali pozycje, jednak Ci ogarnięci rządzą zabijania i głusi na wołania swego pana zaatakowali duchownego. W okopanym budynku Wybrany Syn powstrzymywał wraz ze Zbrojnym, szaleńczy atak Mnicha Zarazy, z pozytywnym skutkiem.










Chwilę później Kapłan przyjął szarżę opętanych pragnieniem mordowania Czcicieli Zarazy. Ulryk czuwał nad nim, zbroja mrozu powstrzymała dwóch agresorów, zaś trzeciego zdzielił młotem tak mocno, że Skaven miotał się na ziemi z bólu. Pierworodny oraz drugi Pierwszy Syn pospieszyli z pomocą duchownemu, atakując ogłuszonych przeciwników.
W tym samym czasie Diakon próbuje wykorzystać prastarą inkantacje by otoczyć się strzępami energii Dhar, lecz nagle ziemia zatrzęsła się pod nim i usłyszał szyderczy śmiech. Świadkowie tego wydarzenia twierdzą, że to był chichot samego Tzeentcha. Plagrsnika wstrząsnęła emisja czystej magicznej energii, która paczyła i paliła wszystko wokół niego. Wydzielona energia, przypiekła Diakona oraz Kadzielnika.





Mnich Zarazy ciął „Ostrzem Mocy” w Pierwszego Syna, lecz człowiek raptem sparował potężne uderzenie. Ogr będący na pierwszym piętrze budynku, wymierzył w grupę Skavenów, następnie wystrzelił ogłuszając jednego z Czcicieli, a drugiego powalając na łopatki.





W tym momencie Diakon Zarazy stracił panowanie nad swoimi sługami. Podwładni Plagrsnika rozpierzchli się ze Krenau w mgnieniu oka. Uciekając dowódca pokonanej bandy przypomniał sobie słowa, martwego akolity z przed dwóch tygodni, „Brak ofiary, to zły-zły znak! Rogaty Szczur ześle na nas karę-karę!” i tak się stało. Rogaty Szczur tego dnia odwrócił się od Plagrsnika.



--------------------------------------------


Z góry przepraszam, za jakość zdjęć! Mam nadzieję, że moje opowiadania przynajmniej w jakimś stopniu zrekompensują to.
Jestem ciekaw waszej krytyki (tak-tak!) oraz chętnie wysłucham rad od weteranów.